Per 1 juli 2012 is er een nieuwe wet van kracht die de incassokosten flink aan banden zal leggen. Het was al langer bekend dat er een wet zou komen die de vage incassopraktijken van sommige bedrijven aan banden zou leggen. Nu is duidelijk dat de nieuwe regeling ingaat op 1 juli 2012. Lees hier de tekst ‘Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten’.
Inzichtelijker
Door deze nieuwe regeling worden incassokosten inzichtelijker. Daardoor kan ook eenvoudiger worden gecontroleerd of er niet te veel wordt gerekend. De regeling omvat de volgende bepalingen:
— er komt een minimum- en maximumtarief voor incassokosten;
— de incassokosten worden berekend als percentage van de hoofdsom;
— dit percentage daalt trapsgewijs naarmate de vordering stijgt;
— betreft de aanmaning meer dan één vordering, dan worden de hoofdsommen van deze vorderingen m.b.t. de incassokosten opgeteld;
— het maximumtarief geldt alleen voor de vorderingen uit overeenkomst;
— van de regeling kan niet ten nadele van consumenten worden afgeweken.
Minimum- en maximumtarieven
De vergoeding voor incassokosten wordt berekend als percentage van het verschuldigde bedrag, waarbij het percentage trapsgewijs lager wordt naarmate de vordering hoger wordt. In de praktijk ziet dit er als volgt uit:
Hoofdsom < € 2.500 incassokosten max. 15%
Hoofdsom € 2.500 tot € 5.000 incassokosten max. 10%
Hoofdsom € 5.000 tot € 10.000 incassokosten max. 5%
Hoofdsom € 10.000 tot € 200.000 incassokosten max. 1%
Hoofdsom > € 200.000 incassokosten max. 0,5% maximaal € 6.775
In alle gevallen zijn de minimale incassokosten € 40.
Alleen vordering uit overeenkomst
Het maximumtarief geldt alleen voor de vorderingen uit overeenkomst tot betaling van een geldsom. Voor de beperking tot vorderingen uit overeenkomst is gekozen, omdat de omvang van de te innen vordering (de hoofsom) dan eenvoudig is vast te stellen. Vorderingen op grond van een onrechtmatige daad, zoals een schadevergoeding voor letsel, vallen er dus niet onder.
Incassokosten mogen in rekening worden gebracht zolang het gaat om de kosten die een schuldeiser of incassobureau redelijkerwijs moet maken om een geldvordering buitengerechtelijk te innen, nadat de schuldenaar in verzuim is geraakt. Incassobureaus houden hier soms geen rekening mee en brengen daardoor onterechte kosten in rekening.